Episode 1 - Backpack kwijt!

Dag lieve allemaal,

Eindelijk mijn eerste blog! Jullie zullen vast heel de week smachten achter jullie computer gezeten hebben om deze te lezen! NOT!!

Anyhow, afgelopen zaterdag kon het avontuur eindelijk beginnen! Om half acht 's ochtends checkten we in en verdwenen onze backpacks in de daarvoor bestemde spaceshuttles. Na driekwartier vertraging stapten we in het KLM-koekblik voor onze eerste vlucht. Een uurtje later arriveerden we in Frankfurt waar we ongeveer drie uur moesten wachten tot we aan boord mochten van het Vietnam Airlines toestel. Ik had een stoel in het midden en zat klem tussen Sander en een Vietnamees die nogal fier was om zijn ene vier centimeter lange baardhaar die uit zijn wang stak. Bah! De vlucht was nogal ongemakkelijk. Ik kon steeds maar geen fijne houding vinden en slapen lukte ook slecht. Daarnaast had ik inmiddels ook wel alle films/spelletjes die je op het schermpje in de stoel voor je kon zien/spelen al gezien/gespeeld. Heb zelfs uit verveling een film twee keer gekeken. Ondanks dat alles werd er goed voor ons gezorgd!

Een kleine twaalf uur later arriveerde we op Ho Chi Minh Airport en hadden we bij het visumkantoor al snel onze Vietnameese visums te pakken. Maar toen ging het bij de bagageband fout! Hoe kan het ook anders. Ilse 'Mij overkomt ook alles' Aarts haar tas was niet aangekomen. Bij de Lost And Found mijn gegevens ingevuld en wachten maar. Dat was flink balen. Ik had geen opladers en geen korte broek. Gelukkig wel een extra onderbroek, tandenborstel en wat andere belangrijke benodigdheden. Dat werd dus de zwembroek van Sander lenen, aangezien ik met mijn volslanke lichaam slechts daar in pastte. Uiteindelijk heb ik nog een chillbroek gekocht en moeten wachten tot mijn spullen zouden arriveren. (FLASHFORWARD) Ik kan jullie nu gelukkig vertellen dat ik met schone kleren achter de computer deze blog zit te schrijven. Heb zojuist mijn tas opgehaald en ben weer helemaal gelukkig!

Na bij de Lost And Found alles opgegeven te hebben, namen we de bus naar ons hotel. Het verkeer is hier super chaotisch. Ho Chi Minh alleen al telt zo'n vier miljoen scooters. En dat hebben we geweten! TOET TOEEET! Ons jetlag-hotel hadden we snel gevonden en we ploften gelijk neer voor een flinke dut. 's Middags hebben we de stad verkend en zijn we kort door Ben Thanh Market gelopen en hebben we het voormalige presidentiële paleis Dinh Độc Lập bezocht.
Ook de volgende dag hebben we door Ho Chi Minhstad geslenterd. We bezochten het gemintehuis Trụ sở Ủy ban Nhân dân Thành phố Hồ Chí Minh, een nabijgelegen kerk Vương cung thánh đường Đức Bà Sài Gòn, het postkantoor Bưu điện trung tâm Sài Gòn en het oorlogsmuseum Bảo tàng Chứng tích Chiến tranh. Dit laatste was best heftig. Er waren veel foto's te zien van mensen die door toedoen van Agent Orange met misvormingen zijn geboren.

Op dinsdag moesten we helaas al vroeg onze bedjes verlaten. We hadden een halve dag trip naar Cu Chi gepland via Sinh Tourism. Na anderhalf uur met het gammele busje rijden kwamen we aan. Cu Chi heeft een 200km gangenstelsel onder de grond dat tijdens de Vietnam Oorlog is aangelegd. Zelf hebben we een stukje door het gangenstelsel mogen lopen. Maar dat was geen doen, ondanks dat het voor Europeanen verbreed was. Heel er interessant om te zien wat voor martelmethodes die Vietnamesen allemaal bedacht hadden. Slimme kerels!

De woensdag bestond vooral uit reizen. We hadden een dagtrip naar Da Lat geboekt, maar om daar te komen moesten we de dag van te voren - de woensdag dus - zo'n acht uur in de bus zitten. Weer zo'n crappy bus. Vandaag kwamen we er ook achter dat we die dag de meest slechte wegen bereden hebben die dag. De weg er naar toe was wel interessant. We hebben het echte Vietnam gezien en een groot stuk door de bergen gereden. Mooi! Eenmaal aangekomen gingen we op zoek naar ons hostel, maar die was niet te vinden. Dus besloten we maar in het hotel dat eigenlijk bij de tour was inbegrepen, maar wij dus niet voor gekozen hadden, te verblijven. In Da Lat is het trouwens een stuk kouder dan in Ho Chi Minh. De mensen liepen er zelfs in winterjassen. Het stadje is gelegen tussen de bergen en heeft iets van een Frans dorpje.

De volgende ochtend gingen we dan op pad met wederom een klein busje. Het programma was vrij raar. We bezochten het zomerverblijf van de voormalige koning (Saai! We stonden zo weer buiten), een kathedraaltje (Daar konden we niet naar binnen, dus waren we ook zo weer weg) en nog meer rare dingen die het benoemen eigenlijk niet waard zijn. Gelukkig had de tour ook drie highlights! Als eerste Robin Hill, waar je een prachtig uitzicht over de stad hebt. Er was ook een kabelbaan, waar je met bakje naar beneden kon. Daar zijn we dan ook gelijk ingesprongen! Daarnaast zijn we naar een Boedistisch klooster geweest. Wauw, zo mooi! Eindelijk het Vietnam wat we wilde zien!. En last, but not least; de watervallen waar we voor kwamen, Thac Prenn. Je kon met een roddelbaan naar beneden, maar wij kozen diehard voor de benenwagen. En dat ik heb ik geweten, vooral toen we weer naar boven moesten. Workout from hell!

Vandaag hebben we wederom de hele dag in de bus gezeten, terug naar Ho Chi Minh. De wegen waren ditmaal begaanbaar, wat de trip een stuk gemakkelijker maakte. Wat leesvoer hielp gelukkig ook! En ik heb natuurlijk net mijn backpack weer in mijn armen mogen sluiten! Hallelujah!

Morgen is onze laatste dag in Vietnam en verlaten we Ho Chi Minh om met een tour via verschillende stadjes uiteindelijk zondag in Phnom Penh, te belanden. Ik ben erg benieuwd!